9. Seraucourt-le-Grand – Chiry-Ourscamp– 29.04.22 – 647 km

Oorlogsgeweld is van alle tijden en van alle plaatsen.

In de natuur om ons heen veel kabaal om wakker van te worden: kukelende hanen, kwakende kikkers, een repeterende koekoek en heel veel kleine vogeltjes en daar overheen nog de torenklok die om 6.00 uur slaat. Geen wonder dat je vroeg wakker bent en mooi op tijd kan fietsen. De temperatuur heeft een koudeval gemaakt van gisteren 20 graden naar vandaag 8 graden bij vertrek. Een extra buff en hard trappen zijn nodig om warm te worden. De brug bij Seraucourt lag er helemaal uit maar voor de voetgangers was er wel een noodbrug. Al snel kom ik aan bij het dorpje Saint Simon die mij onmiddellijk doet denken aan Simon Kuin. Hij heeft mij top geholpen bij het laden van kaarten en routes/tracks in mijn Garmin Oregon. Elke dag heb ik daar plezier van want gedoe met routeboekjes is niet nodig en onder het fietsen kan ik checken of ik goed zit.

Even verder fiets ik langs het gemeentehuisje van Annois. In Frankrijk zie je veel kleine gemeentehuizen, die beperkt open zijn maar zo toch binding houden tussen overheid en burgers. Helaas lijkt bij ons in Nederland vooral efficiency en digitalisering belangrijker te zijn dan het onderhouden van contacten met burgers. Er is hier veel gemeenschapszin en in Genvry maak ik dankbaar gebruik van een opgeleukt bushokje waarmee ik uit de wind zit maar ook nog Franse boeken kan doorbladeren uit het boekenkastje.

Snel daarna passeer ik de kleuterschool bij Muirancourt. Daar tegenover staat een digitale bord met gemeentenieuws en het treft mij diep want het geeft wel iets weer van de huidige tijdgeest: Jonge meisjes en jongens vanaf 16 jaar: registratie en militaire informatie op het gemeentehuis. In Noyon sta ik zo snel voor de kathedraal Notre-Dame, dat Rene nog niet is gearriveerd, hij is nog bezig met de boodschappen. Bij de kathedraal hoort een klooster waarvan ik de zusters met blauwe habijten zie lopen. De stad kent een lange historie met o.a. doorgaande Romeinse Routes, een bisschopszetel vanaf 531 en Karel de Grote werd hier in 768 tot koning gekroond. De kerk oogt niet alleen imposant, hij is het ook. Zelfs de zijkapellen zijn groter dan menig klein kerkje. Dat de kerk sober is komt door de Franse revolutie waarbij het interieur werd vernield. Lopend langs de vele zijkapellen overtreft het aantal heiligen mijn kennis daarvan. Zelfs Saint Godeberthe, een non uit 640, was voor mij onbekend en haar relikwieën vind je samen met twee anderen prominent achter het altaar. Oorlogshistorie vind je ook terug in de vorm van een beeldentableau van Jean d’Arc en een herinneringsplaquette aan de 1 miljoen gesneuvelde geallieerden uit WO II. Toch blijft WO I hier de Grote Oorlog waar nog meer mensen sneuvelden dan in WO II, een andere beleving dan in Nederland.

Achter de kathedraal staat nog een bijzonder gebouw uit 1502 dat gedeeltelijk rust op houten spanten. Het is de bouwstijl van een kapittel-bibliotheek, zoals die er in Europa veel waren. Een lunch in de camper met Rene leidt mij af zodat ik vergeet om te kijken bij het geboortehuis van geloofshervormer Johannes Calvijn (1509-1564). Net als Maarten Luther wilde hij het katholieke geloof hervormen, eerst van binnenuit de Rooms-Katholieke Kerk maar toen dat niet mogelijk bleek kwam het tot een afscheiding binnen de kerk. Hij heeft moeten vluchten naar Geneve. Zijn denkbeelden zijn van grote invloed geweest op het Nederlands protestantisme. In Noyon zijn geboorteplaats is weinig merkbaar van de hervormingen en tot op de dag van vandaag is het Katholicisme het belangrijkst gebleven.

Vandaag een korte etappe van 47 km (gemiddeld 18,1 km) wat vooral veroorzaakt wordt door de afstand tussen campings. Camping La Montagne in Chiry-Ourscamp biedt ons een overnachtingsplek maar het sanitair is van treurige kwaliteit. Omdat we vroeg zijn maken we nog een wandeling in de omgeving langs het geheel vervallen chateau Mennechet, wat na WO II werd verlaten. Chiry-Ourscamp was de eerste plaats die de Duitsers tegen kwamen bij de opmars naar Parijs en aan het eind van de oorlog lag het in de Rode Frontlinie van de geallieerden. Veel is hier dus verloren gegaan en er zijn vele monumenten voor gevallen militairen en burgers. Wat dat betreft veranderen de tijden niet. Om niet somber te eindigen een tekst vanuit het geschilderde paneel in het bushokje van Genvry: “Maak van je leven een droom en jouw droom is dan realiteit”.