8a. Seraucourt-le-Grand – Saint-Quentin – 28.04.22 – 600 km

Een rustdag met “Le main de Saint-Quentin”.

Het allitereert mooi deze kop en de hand intrigeerde mij ook maar we starten bij het begin. Na een week fietsen hebben we een rustdag verdiend met een stralende zon. Samen gaan we dit keer op pad naar Saint-Quentin. Via het jaagpad fietsen wij naar de stad, enthousiast roept Rene dat hij het goed fietsen vindt. Had hij beter niet kunnen zeggen want de lappendeken van hersteld asfalt moet nog komen en dat is echt massage van het zitvlak. Saint-Quentin heeft een lange historie en we komen binnen bij het monument op het 8 Oktober-plein. Het herinnert aan de slag in 1557 toen er een belegering was van 60.000 man op de grens tussen de Spaanse Nederlanden en de provincie Picardië waar Saint Quentin bij hoort. We zetten stevig aan om boven in de stad te komen bij de basiliek St. Quentin, waar nog een begrafenis is. Dus eerst maar een rondje om de kerk.  

Quintinus een prediker en werd gedood in de 3e eeuw. Zijn martelaarsgraf trok vele bedevaartgangers aan waardoor de stad een belangrijk religieus centrum werd en groot is geworden. De basiliek werd tussen 1230 en de 15e eeuw met een uniek dubbel dwarschip gebouwd en er zijn nog prachtige ramen uit de 13e eeuw. In de kerk zijn veel bijzonderheden, natuurlijk kijk ik bij een standbeeld van St. Jacques en naar een prachtig gebeeldhouwde “Boom van Jesse”. Er hangen nog oude schilderijen maar ook een wandschildering uit 1624 “Notre Dame la Bonne”. Ongelooflijk dat dit alle eeuwen heeft doorstaan.

Er is - net als in Chartres - een groot achthoekig labyrint wat  in de middeleeuwen rond Pasen gebruikt werd voor rituele dansen. Wat mij werkelijk intrigeert of de relikwieën van Saint Quentin echt uit de 3e eeuw zijn, bijzonder dat niet alleen de hand maar ook diverse beenderen nog steeds tentoongesteld worden. In de basiliek was een allervriendelijkste gids die ons op allerlei bijzonderheden wees. Jean Claude Spiga had ook een stukje pelgrimsweg gelopen maar moest helaas opgeven. Nadrukkelijk vroeg hij om voor hem een kaarsje om te steken in Santiago maar ook voor zijn moeder die op 30 april a.s. 100 jaar wordt. Een hele bijzondere ontmoeting.

Dan fietsen wij naar het prachtige Place de l’Hotel de Ville. Op het plein zie je de Vlaamse invloeden duidelijk. Heerlijk om hier even een koppie te doen en te genieten van mensen die voorbij komen, al is de wind in de schaduw nog fris. Het ziet er prachtig uit, wel heeft de oude stad veel geleden in WO I waardoor enkele pleinen en parken ontstonden.

We besluiten inkopen te doen bij de Decathlon en de Action, deze winkels vind je werkelijk overal. We moeten het centrum uit en het is geen pretje om met de fiets naar een koopcentra te gaan want die is alleen opgezet voor auto’s. We trakteren onszelf op heerlijke salades bij Les 3 Brasseurs met een leuke entourage van een mix van oude brommers, telefoons en bierflesjes. Dan weer terug naar ons lekkere plekje op camping Vivier aux Carpes waar ik nog enkele baantjes trek in het zwembad en van het luxe sanitair geniet. Het was een rustdag maar toch samen nog 32 km gefietst met een gemiddelde van 14,6 km. Vandaag ook even tijd om alle leuke reacties te laten bezinken. Van diverse kanten krijg ik allerlei onverwachte meldingen, wij genieten daar ontzettend van en het stimuleert om verder te gaan. Dank je wel allemaal!  In de basiliek kwam ik nog een klein gebedje tegen dat ik graag deel: Ik weet niet hoe te bidden, ik weet niet wat te zeggen, ik heb niet veel tijd. Het lichtje dat ik aansteek is een beetje van mijn goede, een beetje van mijn tijd, een beetje van mijzelf.