3. Wijngaarden - Rijkevorsel - 22.04.22 - 243 km

Struikelen over onze historie.

In het open land hoor je geluiden van verre: verkeer op de A15, de lange goederentreinen maar ook motoren van schepen die op de Beneden Merwede varen. Toch hadden wij een rustige nacht maar wel mooi op tijd op en even voor negenen op de fiets. Papendrecht is het eerste doel en grote omleidingsborden verwijzen naar de tijdelijke pont over de Merwede naar Dordrecht. Gratis omdat de brug voor fietsers in onderhoud is, het is de laatste dag dus ik bof. De weg vervolg ik naar Dordrecht en je moet echt rekening houden met het vele water want hier is het drukst bevaren rivierenknooppunt van Europa met de Merwede, Noord en Oude Maas. Het heeft de stad in vorige eeuwen veel rijkdom gebracht en status. De eerste Statenvergadering van de Zeven Provinciën der Verenigde Nederlanden was hier in 1572. Kerkelijk werden ook belangrijke zaken besproken tijdens de Godsdiensttwisten bij het Dordtse Synode (1618). In werkelijkheid is de Grote Kerk zeker imponerend als je er voor staat.

Een stad is wel een echt obstakel waar je niet snel opschiet en oplettendheid nodig is om de weg niet kwijt te raken. Toch ben ik snel in het buitengebied en met een korte stop, doe ik wat energie op en kijk naar de Moerdijkbrug. Eigenlijk zijn het er drie die Zuid-Holland met Noord-Brabant verbinden, twee voor de trein en een voor het wegverkeer. Naast het verkeer rijdend merk je pas hoe ontzettend druk het is met heel veel vrachtwagens. Niet echt een pretje dus. Gelukkig verlaat ik direct na de brug de drukke A16 maar kom wel in het open land met uitgestrekte aardappel- en tarwevelden. De straffe oostenwind voel je hier best en ik schakel maar een tandje terug.

De mensen zijn superaardig en ik hoor vaak “houdoe”. Bij een karakteristiek dijk-winkeltje met groente, vlees en brood neem ik wat lekkers en er wordt meteen een schoteltje met vorkje aangereikt. Iets verder is er een rustpunt in een tuin gemaakt en de authentieke kerkbank (met knielkussentjes) zit heerlijk. Geen probleem om binnen het privé-toilet te gebruiken als ik maar wel in het gastenboek schrijf. Dit jaar ben ik de eerste Santiago-ganger, normaal gesproken komen de eersten al in maart. Via Terheijden kom ik aan bij Breda en bij de Grote Kerk een stempel gehaald. In de Prinsenkapel is een prachtig praalgraf van Engelbrecht II van Nassau. De Hertogen van Nassau werden hier begraven totdat Willem van Oranje niet bijgezet kon worden doordat Breda in Spaanse handen was. Daardoor werd Delft voortaan de rustplaats voor leden van het huis van Oranje-Nassau. Genoeg historie voor vandaag er moet doorgefietst worden.

Buiten Breda volg ik het riviertje de Mark, heerlijk rijden door de natuur over asfaltpaden. Na al mijn kilometers begin ik echt van asfalt te houden, lekker rustig rijden. Een goede tweede zijn betonplaten mits vlak gelegd. Als klinkers er authentiek uitzien betekent dit hobbelen en met stip onderaan staan inmiddels de kasseien. Daar overheen rijden is werkelijk dramatisch, zeker voor je polsen. Mijn benen doen het goed maar ik heb vooral spierpijn in mijn bovenarmen doordat ik het stuur stevig vasthoud.

Bij Galder zie je pelgrimshistorie met de Sint Jacobskapel maar ook een Sint Jacobstraat. De kapel “Koningin van de Vrede” is gebouwd uit dankbaarheid voor de bescherming in WO II en heeft als een van de weinig een torentje. Dan kom ik aan bij de grens, nog ouderwets gemarkeerd door een grenspaal. Mijn voorwiel is al in België en mijn achterwiel hoopt er te komen, nu dat is gelukt. Uiteindelijk ben ik doorgereden naar Rijkevorsel waar Rene al lang en breed gearriveerd was en de plaatselijke horeca had getest. Vandaag bleef de teller op 92 km staan met een gemiddelde van 17,7. Iets te ver maar campings zijn hier niet dik gezaaid dus nemen we een plek op Vakantiepark Breebos. Weinig bos en veel chalets, gelukkig wel een warme douche. Na alle historie een quote van George Santayana: Wie zijn geschiedenis niet kent, is gedoemd haar te herhalen.