28. Estella – Logroño – 23.05.22 – 1970 km.

De ooievaars broeden weer.

Gisteravond mooi aangezeten met twee gepensioneerde vrienden uit Gorinchem en Heiloo/Portugal maar zij waren weer vroeg vertrokken. Wij namen de tijd en troffen elkaar bij de Lidl en voor de verandering samen boodschappen doen. Daardoor om 9.45 uur op route, vrij laat voor een keer. Vanuit de stad begint het met enkele kilometers stijgen maar dan kom ik bij het Monasterio de Irache, een van de oudste kloosters van Navarra. Het ligt nu verscholen achter een grote bodega. Ter compensatie kunnen pelgrims aan de achterzijde gratis water tappen en wijn! Dat moet je toch meemaken en de pelgrims staan in de rij. In de fles kon ik genoeg tappen zodat we bij het avondeten een glaasje rode wijn konden proeven.

Het blijft hier heuvelachtig en niet lang daarna kom ik bij het wijndorp Villamayor de Monjardin. Het dorp is gelegen aan de voet van de Montejurra. Elk jaar is er nog een Carlisten-viering ter nagedachtenis aan de slag om de Montejurra in 1873. In 2004 werd dit door 1000 personen bezocht. Gisteravond berichtte ik ook al over de Carlisten. Nu is de zoon van Prinses Irene, Prins Carlos de Bourbon-Parma hoofd van dit vorstenhuis. Ik fiets verder en kom bij Los Arcos waar ik de camper geparkeerd zie staan. Bij de binnenplaats van de kerk pauzeren heel veel wandelaars enig spot Rene mooi aan de koffie. Natuurlijk ook voor mij nu. De Santa Maria kerk is dicht. We hebben ontdekt dat kerken rond een uur of negen open gaan tot het middaguur, dan ’s middags meestal gesloten om vervolgens om zes uur weer open te gaan. Daarnaast zijn er overal elektrische kaarsjes die je met muntjes moet laten branden. Het interieur is vaak onverlicht maar je kunt dat ook met muntjes verlichten. Het is even wennen.

Er volgen weer enkele hellingen in de laagste versnelling met de nodige haarspeldbochten. Altijd opletten hoe je ze aansnijdt. Ik kom zeker niet boven de adviessnelheid van 40 km uit en gelukkig geven automobilisten je alle ruimte. Het levert wel spectaculaire uitzichten op bij Torres del Rio en na een top kan ik daarvan echt genieten. Boven is het wonderlijk stil en alleen de vogels laten zich horen zodat je de gedachten de vrije loop kan laten. Mijn oog valt nog op een mooi steentje dat ik over een aantal dagen bij het Cruz de Ferro een plekje kan geven.

Viana is een vestingstadje op een heuvel die je al van verre aan ziet komen maar omdat het nogal steil is laat ik het maar voor wat het is. Rene was met de camper wezen kijken maar de kerk was dicht. Dus het schilderij van de slag bij Clavijo, waar Saint Jacques een bijzondere rol gespeeld heeft als Morendoder, heeft hij niet kunnen bekijken. Vanuit Viana gaat het in een lange rechte weg hard naar beneden met helaas steeds meer verkeer. Ik ben blij dat ik pal voor Logroño op een eigen pelgrimsweg kan fietsen, die ik natuurlijk wel met heel veel wandelaars moet delen. Bij Logroño rijd ik langs de Rio Ebro en passeer de oude stenen brug en de ijzeren brug van 330 meter uit 1882 naar Camping La Playa en tot mijn verrassing ben ik daar eerder dan Rene. Het is een kleine stadscamping maar met wel hele aparte toiletgebouwen. Het witte gebouw van het herentoilet ziet er feestelijk uit met alle bloemen langs de trap en de frivole beelden. De toiletruimte van de dames was aangekleed met schilderijen en bloemen. Nooit eerder zoiets aparts tegen gekomen. Essentieel waren de heerlijke douches met veel water dat je zelf kunt regelen. Top.

We hebben tijd genoeg om Logroño in te gaan. Op een oude fabrieks-schoorsteen. Al snel staan we voor de Santa Maria de Palacio waar heel bijzonder een ooievaar op de toren broedt. In de kerk uit de 13e eeuw wordt je weer overweldigd door alle goud van alle altaar-stukken die de meters hoog en breed zijn en de wand helemaal in beslag nemen. Ook de zijkapellen zijn meer dan overdadig aangekleed met schilderijen en barokke werken. Wat heel bijzonder is dat er een kruisiging is van Christus waarbij ook de werklieden aanwezig zijn met hamer en nijptang. Nog nergens zoiets gezien. De kathedraal Santa Maria de la Redonda lijkt van buiten ontoegankelijk maar is van binnen ook overdadig aangekleed. De aparte grote kapel achter is in tegenstelling tot het grote deel heel licht met een prachtige beschilderd plafond en licht beschilderde deuren. Onwaarschijnlijk hoe dit allemaal bijeen is kunnen brengen. Met vermoeide benen lopen we terug naar de camping, niet verwonderlijk na 52 fietskilometers met veel klimwerk (gemiddelde 15,7) en de nodige stappen. Op een oude schoorsteen broedt nog een ooievaar. In de camper fijn luisteren naar Charles Aznavour en zijn song: Yesterday, When I was Young.