27. Pamplona – Estella – 22.05.22 – 1919 km.

Weer klimmen en klimmen en klimmen.                                                                                         

Het was bewolkt bij het wakker worden maar de voorspelde regen bleef uit, althans waar wij waren. Langs de Rio Arga fietste ik weer naar Pamplona om het beginpunt van de etappe op te kunnen pikken. Vlakbij het eindpunt waarschuwde een aardige Spanjaard mij dat ik een andere weg moest nemen omdat het pad verderop bezaaid was met glas. Een gewaarschuwd mens telt voor twee, dus volgde ik dit advies. Iets voor negenen was ik bij de kathedraal maar alles zat nog op slot en zelfs de vaste bedelares was nog niet ter plekke. Wel waren er een groot aantal vuilnismannen en -vrouwen aan het werk om alle zooi van de zaterdagavond op te ruimen. Via de borden en tegels op de weg was ik snel Pamplona door. Maar op het moment suprême toen ik in Cizur Menur een bord nodig had waren ze er niet meer en raakte ik verzeild in een groot hospitaal-gebeuren. Op de doorgaande weg kwam ik bijna weer op een snelweg maar de GPS had een alternatief ernaast. Helaas bleek dit een mountainbike-pad te zijn dat na 2 km nog eens steil omhoog ging. Na 3 km werd ik ingehaald door 2 mountainbikers die ongetwijfeld gedacht zullen hebben: wat doet die vrouw hier??

Bij Gazólaz kwam ik gelukkig weer op de doorgaande weg, de NA-7015, die bleek goed te rijden. Veel Spaanse wielrijders waren bezig met hun zondagsrondje. Het landschap in Spanje is nu echt anders en ook de dorpen zijn anders met veel balkons. Net als in Frankrijk zie je hier waterplaatsen en in Echarri was er eentje bij een klein kerkje met overkapping én zitbank in de schaduw. Helemaal top dus. Niet lang daarna had Rene de camper geparkeerd zodat ik een korte pauze kon houden en hij alle vliegjes kon weg vegen. Die wolken kleine vliegjes zijn heel vervelend net als de ongelooflijke hoeveelheid witte pollen die van de populieren komen en een hele witte  laag op de grond achterlaten.

Op de brug bij Puente la Reina kom ik Rene tegen die meende dat ik om die tijd wel zou arriveren. De 900 jaar oude stenen boogbrug over de Rio Arga is gebouwd om pelgrims een natte overtocht te besparen. Koningin Doña Mayor, de echtgenote van Sancho el Fuerte (de sterke) gaf daarvoor de opdracht.

Samen lopen wij naar het andere eind van het stadje waar de poort staat waar pelgrims door binnen komen als ze de hoofdroute volgen. Wij kwamen nu van Pamplona, een omleiding van de hoofdroute. Naast deze poort is de Iglesia del Crucifijo uit de 13e eeuw, waar een groot gekruisigd Christusbeeld hangt maar daarnaast ook nog een beeld van Christus die brood deelt. Een korte pauze bij een bakkertje en dan nog een bezoek aan de Iglesia St. Jacques waar een prachtig gouden Jacobsbeeld is. Je kunt er ook een kaarsje branden maar tot nog toe hebben we alleen maar elektrische kaarsjes kunnen aansteken in Spanje. Kennelijk doen ze niet aan echte kaarsen branden.

Dan blijkt het nog even door stampen vandaag. Heel veel klimmetjes gehad. Die bij Otazu was het steilst en moest ik even lopen. Voor Puente la Reina waren er twee klimmen, eentje van 1 km van 7% en van 3 km van 5%. Maar na Puente volgen er nog de nodige van 3 km met 5-8%, 1 km bij Lorca van 7% en ten slotte was de weg naar de camping bij Estella ook een stijgende. Ik kwam wel langs een prachtige oude gevel waar meer pelgrims stonden te kijken, de voorgevel van de Iglesia del Santo Sepulcro. Het broederschap van het heilige graf is in 1123 met de bouw begonnen maar pas in de 16e eeuw werd het voltooid. Vanaf 1881 is er geen parochie meer en nu zijn er tentoonstellingen.. Estella werd in de Middeleeuwen al bezongen als Estella la Belle door de mooie omgeving, goede verzorging en helder water voor de pelgrims. Net als Pamplona heeft het een arena voor stieren en zijn er stierenrennen door de straten. Ons toilet-gebouw is ook met schilderingen daarover versierd. Estella heeft ook bekendheid door de Carlisten, een Spaanse politieke beweging die sinds de 19e eeuw twist over de troonsopvolging. Prinses Irene met haar toenmalige man Carlos Hugo hebben zich daarvoor ingezet. Op de Montejurra, hier 8 km vandaan, is een jaarlijkse samenkomst. Wil je er meer van weten, dan is er is zelfs het Museo del Carlismo. Tot mijn verrassing is er een groot zwembad met water op de camping. Op het moment dat ik er in badpak heenloop gaat het regenen en is er een klein beetje onweers-gedonder. Snel een enkel baantje getrokken en dan toch maar douchen. Dat was wel nodig na de 75 km van vandaag (gemiddeld 15,4 k). De dag van de heilige Rita slaan we over, weinig interessants. Wel een mooie spreuk tot slot: Herinner je alle goede momenten en laat het kwade gaan.