21. Minzac – Cadillac – 14.05.22 – 1506 km.

Warmte voert de boventoon.

Bij het wakker worden meteen de zon, dat belooft een warme dag te worden. Al fietsend komen er steeds meer wijngaarden voorbij. De voorbode van de wijnstreek van Bordeaux en Côte de Castillon. Het is glooiend al moet je soms wel stevig doortrappen. Tientallen caves en chateaus komen langs met prachtige vermeldingen op grote borden langs de weg.

Na ruim 20 km kom ik in Saint-Émilion en door het vroege tijdstip heeft Rene een plekje kunnen vinden voor de camper. Het is overal betaald parkeren en duidelijk een toeristisch wijnstadje. Ondanks het voorseizoen heel veel bezoekers merken we. De grote kerk met klooster is gewijd aan Saint-Émilion, de naamgever van het stadje. Hij was een vroege pelgrim naar Santiago maar werd verleid door de duivel en besloot monnik te worden en trok zich als kluizenaar terug in een grot. In de 8e eeuw stichtte hij een religieus centrum met verschillende kloosters. Zijn beeld vinden we uiteraard in de kerk terug. De naamdag is vandaag van Matthias, de apostel die Judas opvolgde nadat deze laatste zelfmoord pleegde, past hier ook wel een beetje bij. Een van de zijden van de kloostergangen is prachtig versierd met hedendaagse kunst.

Saint-Émilion heeft vele steile straatjes en stegen en de “Tertre de la Tente” is er een van. Het is maar goed dat er stevige stangen in het midden van deze lange steeg staan want anders is uitglijden gegarandeerd. Wij belanden op het pleintje voor de Église Monolithe de Madeleine. Deze kerk werd ook weer geheel uitgehouwen in de rotswand en was tussen de 9e en 12e eeuw de grootste van Europa. Het was ooit een bedevaartkerk maar nu kunnen er alleen (betaalde) groepen onder begeleiding naar binnen. Op het geheel staat de losstaande toren die bij de kerk hoort. Wij beschouwen het komen en gaan van alle mensen op het pleintje vanaf ons muurtafeltje onder het genot van een koffie en een thee.

De toeristische drukte valt niet mee en er moet gefietst worden, dus wij trekken verder. Al snel bevind ik mij tussen de vele wijnvelden van St. Emilion. Er wordt sinds de derde eeuw wijnbouw bedreven, dus een van de langste tradities van de hele Bordeaux maar dan wel alleen voor rode wijn. Het is met 28 graden al vrij warm dus ben ik blij met een beetje wind en later iets sluierbewolking. Zonnebrand is vandaag een essentieel element. Dan komt ik bij Branne waar ik de brug over Dordogne zo snel overfiets dat Rene belt waarom ik hem niet heb zien zwaaien. Dan terugfietsen en even de  tijd nemen voor een yoghurtje.

De camping bij Cadillac is nog gesloten, dat bleek niet uit hun website. Omdat ik iets achterlag op Rene ontdekte ik bij Laroque een bord dat naar een camping verwees en dat maar gevolgd. Helaas is de camping hier verdwenen maar van de eigenaar van het adventure-park mogen we vannacht wel op zijn parkeerterrein staan en tot een uur of acht vermaken wij ons met de camper bij het meertje, zoals veel anderen. Gelukkig zijn we zelfvoorzienend. In deze omgeving is het heel dun bezaaid met campings en een groot deel is in deze tijd nog gesloten. Het Franse seizoen begint pas op 1 of 15 juni en daar lopen we dus wel tegen aan. De spreuk van vandaag is: als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan. Morgen weer een nieuwe dag met nieuwe kansen op een douche. Intussen puf ik lekker in de schaduw uit aan de rand van het meertje bij Laroque en zie van alles voorbij zwemmen. Het is vandaag met 61 km (gemiddeld 17,0) niet al te ver maar wel zwaar door de warmte en nodige hellinkjes.