20. Aubeterre-sur-Dronne – Minzac – 13.05.22 – 1445 km.

Easy going……

Vannacht trokken nog enkele buitjes over en de ochtend begon grijzig en niet te warm met 14 graden. Op pad bleek het wel fijn fietsweer want geen wind en niet te warm, wel de roze trui maar aan. Na de brug over de Dronne begon meteen een steil klimmetje. De brandweer had ik in de verte al aan horen komen maar als hij naast je even het alarm aanzet, toeteren je oren echt wel.

Na een paar kilometer ben ik al bij Bonnes waar langs de kant van de weg een steen met 3 pelgrimsschelpen er op zitten. Grappig dat in mijn Jacobs-gids een foto met dezelfde steen staat maar toen waren de schelpen nog helder  wit. Er is een superklein bakkertje In Bonnes waar ik alvast voor onderweg iets haal want vandaag zal er weinig te krijgen zijn langs de weg. Het is vrijdag de 13de maar gelukkig levert dit onderweg weinig narigheid op.

Bij Saint-Aulaye rijd ik de Dordogne in en laat de Charente achter mij. Je ziet hier bij de naamborden dat deze niet alleen in het Frans staan maar ook in het Occitaans, een streektaal in Zuid-Frankrijk en kleine delen van Spanje en Italië. Vanaf de brug zag ik het kasteel en de romaanse Kerk Seinte-Eulalie maar ik kom er niet direct langs. Wel kom ik langs een oude klompenmakerij, maar deze is nu gesloten.

Het grootste deel van deze tocht voert door het Fôret de la Double. Kilometers lang rijd ik alleen door de uitgestrekte bossen. Het gebied was onherbergzaam met wilde dieren, vochtige en slechte omstandigheden voor de bevolking. Eind 19e eeuw werd het gebied door monniken ontwaterd met de aanleg van talrijke meertjes. Het is een aangenaam stil gebied waar je vooral de vogels hoort en een enkele keer een auto tegen komt. Rene had bijna een hertje voor de camper maar ik zie ze alleen op verkeersborden. Een mooie onderbreking was de Église en de Mairie van Servanches. Een gemeente met een inwonersaantal van 95, dat het nog bestaat. De Mairie is op enkele dagdelen open en ik heb geluk en neem de kans waar om een stempel te verzamelen. Het piepkleine gemeentehuisje heeft ook nog een toilet dat ik mag gebruiken, nou dan ben je echt blij.

Bij Le Pizou ga ik met de brug over l’Isle en even later ook over de A89 en dan zie ik Rene op een rustig plekje staan en neem ik pauze. Het is vandaag een eenvoudige fietsdag met lekker weer, een korte afstand en weinig klimwerk. Het plan was om naar Saint-Émilion te gaan maar helaas is de grote camping Yelloh nog niet open dus stoppen we al bij Minzac bij de kleine camping Moorea na 46 km (gemiddeld 17,1). Zij zijn wel open en de douche is veel belovend ruim ingericht.  Jammer dat er alleen koud water is. Maar we hebben een heerlijke plek onder de bomen en de temperatuur is met 26 graden aangenaam. Vandaag zat ik al om drie uur op mijn stoeltje bij de camper, wat een luxe leven. Het liedje Stilte van Stef Bos past wel bij mijn bos-rit van vandaag door het Fôret de la Double: Niets is sterker dan de stilte, niets heeft zoveel kracht als het zwijgen van de nacht. Vrijdag de 13de werd een super rustige dag en zelfs de heilige geeft weinig spektakel. Sainte Rolande werd heilig omdat zij niet wenste te trouwen maar haar leven aan God wilde geven. In het Belgische Gerpinnes wordt er nog jaarlijkse een processie voor haar gehouden. Voor kleinzoon Mick werd vrijdag de 13de een hele goede dag want hij kreeg een oranje-bandje bij de zwemles, weer een stap dichter bij zijn A-diploma. Top hoor.