2023 - 21. Vilar Maior - za. 20.05.23 - 26.400 stappen

Dag 21. Aldeia da Ribeira – za. 20.05.23 – 26.400 stappen

We hadden het idee een wat rustige dag te doen, de wind is fris en er komt wat meer bewolking in de lucht. Gisteravond gingen we nog eten bij Sandra Matos en we reden via Aldeia da Ponte naar Alfaiates. Boven de sierra bij Spanje zagen we de rookkolom van Pinofranqueado, dat ligt 150 km verder ten zuidwesten van Salamanca. Er zijn daar bosbranden en de zagen de rookkolom met bruinige lucht honderden kilometers verwaaien. Gelukkig een stuk ten zuiden van ons zodat we er niets van rookten. Rene deed met Daniel nog wat nuttig snoeiwerk in de moestuin. Gras en bramenstruiken tieren welig over de druivenranken en dat is niet de bedoeling. Janna en ik deden ondertussen nog een ommetje en Max liep lekker mee.

Foto Janna bij een bron voor de koeien

Na de middag besloten wij te wandelen naar Vilar Maior. Van de weg kun je het goed zien liggen en het is niet te warm om ernaar toe te gaan. Eerst even wat afvaltoerisme en we komen de kersen-vrouw weer tegen en maken een praatje in het Frans. Het is stil op onze route, alleen de vogels hoor je fluiten en af en toe zie je een koe. Alles is wel afgehekt met kleine muurtjes die nog steeds in stand worden gehouden. Af en toe komen we een prikkeldraadhek tegen en omdat het de wandelroute GR22 is, word je zelfs in het Engels verzocht het hek achter te laten zoals je het tegenkwam. Dat doen we dus ook.

Foto terugplaatsen hekwerk op route Vilar Maior

De afstand is een kleine 5 kilometer door heuvelachtig gebied en we doen er zo’n anderhalf uur over voordat we in Vilar Maior aankomen. Meteen hebben we aanspraak met een mevrouw bij het riviertje. Haar zoon werkt door Europa en heeft Frankrijk, België en Tsjecho-Slowakije gezeten, althans dat begrijpen wij uit het verhaal. Het goede van Vilar Maior is dat er een klein cafeetje is en we er dus lekker een biertje en tonic kunnen drinken, wel verdiend. Verbazingwekkend is de enige gast op het terras een Nederlandse jongen, die vogels bestudeerd vanuit de universiteit van Wageningen. Kleine Wereld. Om vier uur wordt het tijd om terug te gaan.

Foto terras Vilar Maior

Langs de wasplaats lopen we naar de Middeleeuwse brug. Max wist het verschil tussen gras en kroos nog niet en liep zo het water in. Gelukkig zat hij vast aan de lijn en was er binnen 1 tel weer uit. Onderweg zien we restanten van oude huizen en torens. Inmiddels weten we dat de grote steenblokken uit het oude kasteel afkomstig zijn want als een kasteel verlaten was werd het ook door dorpsbewoners geplunderd voor bouwmateriaal. We lopen onder een ezel door, die anderhalve meter hoger staat en luid balkend ons begroet. Veel honden lopen er rond en bij 1 terrein een roedel met 5 honden, gelukkig springen ze niet omlaag en blijven op hun eigen terrein.

Foto Middeleeuwse brug Vilar Maior

Mooi doorstappend moeten we door een wei waar inmiddels koeien blijken te lopen, met koeienbel zodat we gewaarschuwd waren. Snel zijn we weer achter het prikkelhek want nieuwsgierige koeien komen altijd naar je toe. In de camper is het even uitpuffen en daarna gaan Janna en ik pizza’s halen in Vilar Formosa. Het is een gecombineerde pizzeria met pastelaria. Ik kan de verleiding niet weerstaan om voor dessert een lekker ananas-taartje mee te nemen. Op het terras bij huis eten we heerlijk en genieten ondertussen van een prachtige zonsondergang met rode luchten. Het weer gaat veranderen en om ons heen zien we al regen vallen in de verte. In de komende dagen zal dat hier ook wel komen en daar wordt Daniel blij van voor zijn moestuin.

Foto zonsondergang vanaf terras Janna & Daniel