2023 - 18. Guarda en Badamalos - wo. 18.05.23 - Citroen Jumpy 100 km + 12.00 stappen

Dag 18. Guarda en Badamalos – wo. 18.05.23 – Jumpy 100 km + 12.000 stappen

De wind was vanmorgen erg krachtig en fris dus een aantal laagjes kleren over elkaar aangetrokken. Guarda is vandaag het doel met de Citroen Jumpy en Rene kiest voor binnendoor weggetjes en dat zijn dan ook hééle smalle weggetjes. Een tegenligger betekent achteruitrijden. Het brengt ons ontzettend mooie vergezichten en schattige plaatsjes als Miuzela, Monte Margarida en Rochoso. Onbegrijpelijk dat de asfaltwagens erdoorheen hebben kunnen komen. Na de inkopen bij de Lidl, moet je op tijd doen want tussen twaalf en vier is het maar afwachten wat er open is, zoeken we een plekje in het centrum. Dat betekent heel erg klimmen met veel trappen want Guarda is de hoogstgelegen stad tegen de Sierra de Estrella. De stad was om de grens te bewaken en de fortachtige kathedraal Sé past daarbij. De bouw startte in 1390 en richting Spanje zie je kanonnen als wateruitlaat en geen waterspuwers. Het zegt iets over de relatie met Spanje.

Foto kathedraal Sé in Guarda

De straatjes zijn ontzettend smal en Guarda kende vanaf de 13e eeuw een bloeiende Joodse gemeenschap. Joao I werd zelfs verliefd op een mooie dochter van een Joodse schoenmaker en een zoon kreeg in 1442 de titel als eerste hertog van Bragança. Wij vinden tegenover de Igreja da Misericordia en mooi terrasje bij een Pastelaria. Vandaag bereikte ik met mijn ommetjes de Diamanten lunch-medaille, dus dat vroeg om een traktatie. In de barokke kerk zat een keurig verzorgde dame rustig te bidden meende ik. Toen ik uit de kerk liep sprak zij mij aan want ze had geldgebrek dus heb ik haar maar een paar euro’s gegeven. Dit was mij nog niet eerder overkomen.

Foto Pastelaria in Guarda

Na een verrukkelijk koppie liepen we 1 minuut door naar de toren die nog restte van het kasteel dat hier heeft gestaan. René liep dapper alle trappen op. Toen ik met Max stond te wachten ontdekte ik een handige lift waarmee ik zonder problemen snel boven was. De Tourist Office was dicht dus bedachten wij dat we alle hoogtepuntjes gezien hadden en zochten een dierenwinkel op voor Max. Hij heeft inmiddels al 4 riemen doorgebeten en zijn binnen-mand voor een deel opgegeten. Hopelijk zijn de nieuwe aankopen iets steviger maar zijn nieuwe speeltje was binnen een half uur al gesloopt.

Foto Igreja da Misericordia

Snel lieten we Guarda achter ons en reden we weer op de lievelingsweggetjes van Rene. Bij Badamalos is er een Praia Fluvial bij de Rio Cóa. Ook hier is men druk bezig alles seizoens-klaar te maken en het toiletgebouwtje ziet er netjes en schoon uit. Verbazingwekkend voor ons, dat in the-middle-of-no-where, dit zo verzorgd is aangelegd. Heerlijk om even met de voetjes langs het water te gaan. Het uitrijden bleek niet simpel omdat we een tegenligger hadden, dat betekende toch echt een stuk achteruitrijden. Onderweg zagen we tegen de heuvel op nog een ezel met wagen en een ouder stel.

Foto Praia Fluvial Badamalos

Niet veel verder komen we bij Vilar Mayor aan, een dorpje met piepkleine straatjes en huisjes waar de auto nauwelijks tussendoor lijkt te kunnen maar Rene geniet. Uiteindelijk komen we boven bij de ruïnes van het kasteel Santa Maria do Castelo. Het staat bovenop de top en toornt boven de hele omgeving uit. Bij de entree een gedenksteen van het recente  725 jaar bestaan. We klimmen langs de oude stenen trap bij de muur omhoog en worden zowat door de wind weggeblazen. Het is een magnifiek gezicht. Voor de zekerheid verkennen we de route terug nog te voet want er zijn doodlopende straatjes waar je niet wilt komen. De bakker horen wij ook nog met zijn claxon en die willen we nu ook niet tegenkomen. Rene loodst ons weer de doorgaande route op en in Aldeia zien we Daniel’s moeder langs de weg lopen, zij komt even een kopje thee bij onze camper halen.  

Foto Castelo Vilar Mayor