19. Saint Angeau – Aubeterre-sur-Dronne – 11.05.22 – 1399 km.

Na een lange zomeravond werden we wakker met dikke mist. Om negen uur toch op pad maar wel het roze tricot weer aan met dikke handschoenen. Toen na een uur de zon doorkwam werd het gauw wisselen, buff af, dikke handschonen en tricot uit en niet veel later ook de arm- en beenstukken. In Brie kwam ik een koppeltje tegen uit Boxmeer ook net met pensioen. Ze waren 29 april op pad gegaan en waren nog weinig andere Santiago-gangers tegen gekomen, leuk even wat uit te wisselen. Dit stadje Brie heeft niet zoveel met de kaas te maken waarvan de kleinzoons graag een broodje mee eten. 

Bij Touvre fietste ik langs de vennetjes waar de rivier ontspringt. Omdat het gevaarlijk is met rotsformaties stond alles achter een hek, dus niet zichtbaar. Snel doorrijden maar. Even voor Dirac trof ik een lekkere bakker met ook een fijn aardbeienstalletje, dus tijd voor kleine inkopen want het moet op de fiets mee. Niet voor lang want bij de église van Dirac een korte stop voor het kerkje. Er tegenover is ook nog een kleine Mairie. Vandaag is de route door het platteland (nou ja plat….). Het alternatief was om door Angoulême te gaan maar in de afgelopen weken hebben we al zo veel basilieken, kathedralen, abdijen en kerken gezien dat wij voor nu even pasten voor deze historische stad en op de rustige wegen van de Jacobsroute bleven. De heilige van vandaag, Estelle, is zeer onbekend. Het enige vermeldenswaardige is dat zij wordt genoemd in de Pélerin Guide de Saint Jacques de Compostella.

Na het inkopen doen ging Rene aan bij château La Mercerie. Het kasteel was er al in de 16e eeuw en in eigendom van de familie Rousseau waarvan Gilles in de adelstand kwam als schildknaap van de koning. Maar het landgoed ging teloor totdat in 1924 de industriële broers Rethore en Raymond het kochten tezamen met Alphonse, een architect. Zij hadden grootse plannen om het kasteel om te vormen tot het Versailles van Charente en de bouwplannen starten in 1947. Er werd veel ingebracht ook al doordat er goede contacten waren met het kantoor van Charles de Gaulle, zodat belangrijke Franse en buitenlandse personen dit grote project bezochten. In 1970 stopten de werkzaamheden wegens gebrek aan geld. Toen Alphose in 1983 en Raymond in 1986 overleden moesten de erfgenamen alles verkopen. In 1987 werd het door Baruch Steinitz gekocht, een beroemde Parijse antiquair maar hij deed weinig aan het onderhoud. Nu tracht de gemeente met hulp van vrijwilligers het immense château te restaureren. Het onderhoud van het vijftig hectare bospark is ook niet misselijk. Het leek een bezoekje waard, maar je snapt al dat als wij ergens langskomen het chãteau dicht is.   

Het was vandaag vooral groen wat wij onderweg zagen. Ik had de Route de Crêtes die over een langgerekte heuvelrug liep met veel klimmetjes en dalen. Dus toen ik na 50 km Rene bij het château ontwaarde was er even tijd om wat bij te komen en een kort powernapje te doen. Na een uurtje weer op pad en rijdend langs een cafeetje in Ronsenac hoor ik ineens een man fluiten en als je op mijn leeftijd dat hoort, ga je natuurlijk even kijken. Rob zat daar lekker bij te komen met een glaasje en ik schoof gezellig aan voor een korte onderbreking met sparkelend bronwater. Niet al te lang gebleven want Rob hoeft nog maar 20 en ik ruim 30 km met de nodige heuveltjes.

In Aubeterre -sur-Dronne is camping Paradis mooi gesitueerd aan een strandje aan het water. Er is een luxe toiletgebouw met top-douche. Tot onze verrassing zijn ook de zussen Marga en Tini hier, die een tenthuisje huren voor een nachtje. Grappig telkens weer bekenden tegen te komen. Nu zit ik onder de luifel te genieten van het lied Vogelvrij / l’Oiseau van Alderliefste & Ivo de Wijs: altijd door, altijd druk, onderweg naar klein geluk. Genieten met zo’n Franse campingavond na 82 km fietsen met vandaag een gemiddelde van 15,8 km en nog even mijmeren over alle klimmetjes op de Route de Crêtes. Misschien komt er morgen een rustdag want de voorspellingen zijn regen met mogelijk onweer maar dat zien we morgen wel weer.