14. Châteaudun – Château-Renault – 05.05.22 – 1028 km.

De 1000-km grens gepasseerd!!

Vanmorgen vroeg kon ik een foto maken van het château in de ochtendzon, dat belooft een mooie rit maar toen ik na het ontbijt op de fiets stapte was er mist opgetrokken. Het is weer koud en warm aankleden dus: zweetshirt, wielershirt, extra wielershirt en dikke jas. Het bleek de hele ochtend nodig te zijn. In de eerste kilometer al een stevige klim, dat betekende afstappen maar al snel het ritme weer te pakken. Bij Saint-Hilaire-sur-Yerre  kom ik een brievenbus tegen die helemaal opgenomen was in de muurschildering en doe ik enkele kaarten op de post.

Bij Cloyes-sur-le-Loir staat de Chapelle Notre Dame d’Yron met fresco’s uit de 12e en 14e eeuw. Onder aanvoering van herder Estiénne uit Cloyes vertrok hier in 1212 een kinderkruistocht van 20.000 deelnemers naar het Heiligland. Geen van hen zou door uitputting en tegenslag ooit terugkeren. De soberheid van de kapel maant tot stilte.

Weer terug op de route kom ik op de brug bij Cloyes Rene met de camper tegen maar geen ons kan stoppen dus rijd ik door naar de pelgrimskerk van Cloyes. Er is een modern raam met een pelgrimsschelp en in de kerk een speciaal hoekje voor pelgrims waar je zelf een stempel kan plaatsen en iets in het gastenboek schrijven. Als ik even zit om in mijn boekje te lezen gaat het orgel spelen, een moment van bezinning. Toch moet ik verder en al snel kom ik Wilma & Bert tegen op hun Pino op zoek naar wat lekkers bij de bakker. Verder op weg word ik al toeterend ingehaald door onze Belgische buur-campers. Vendome is niet ver weg en over de brug kom ik daar een beeld van St. Jacques tegen, nog 1153 km te gaan. Iets verder is er de Chapelle St. Jacques en de Rue St. Jacques. Duidelijk is dat er al lang veel pelgrims door komen. In de église St. Martin uiteraard beeltenissen van Sint Maarten waardoor Vendome bedevaartplaats werd maar ik ontdek ook een mooi raam van onze Sint Nicolaas. Dan ga ik nog snel even naar de abdijkerk St. Trinité waarbij ik de Tour St. Martin passeer, waar ooit een kerk aan vast zat. De toren wordt aangeduid als een van de mooiste van Frankrijk en stond model voor die van Chartres.

Veel te zien in Vendome maar weinig tijd want qua campings zijn we inmiddels bij plan C beland omdat veel campings nog niet open zijn en moet ik doorrijden naar Château-Renault. Inmiddels is de zon gaan schijnen en dat maakt dat het fijn fietsen is. Af en toe een stevig hellinkje maar meestal mooi glooiend. Dan kom ik bij een memorabel moment: ik passeer mijn 1000 km grens, dat heb ik maar mooi gehaald. In het eerstkomende kerkje wilde ik een kaarsje branden maar hij bleek dicht te zijn in Marcilly en Beauce. Dan toch maar doorfietsen.

Rene heeft met enige moeite ontdekt dat je met een pas de slagboom van camping-car-park Château-Renault kunt openen. Fijn want er zijn mooie plekken en een warme douche. Heerlijk om daar van te genieten na 85 km (gemiddeld 17,9 km). Onze Belgische buren uit Châteaudun zijn hier weer overburen geworden. Na het eten nog even naar boven geklauterd naar het Château-Renault, nu Hotel de Ville. Morgen een korte etappe naar Tours en dan is het 1e boekje al weer uit. Onder de klanken van het Bevrijdingsconcert rond ik dit verhaal af met mijn moeders lievelingslied: We’ll meet again, don’t know where, don’t no when. But I know we’ll meet again some sunny day.