15. Château-Renault – Tours – 06.05.22 – 1075 km.

Tout droit et plat.

Het hoofdthema van deze korte etappe was rechtdoor en vlak, dat gold zeker voor het fietsen over de oude treinbaan. We begonnen met een lekker zonnetje na een koude nacht. Alexia en Carine gingen gelijk met mij op pad, dus dat werd een Belgisch fotomomentje. Even buiten Château-Renault was meteen een steile klim en even doorbijten, dat gaat steeds beter. Ik kom langs prachtig versterkte boerderijen en na Chançay fiets ik over de oude treinbaan langs de Brenne, soms op wit gruis vanwege de kalksteengrond hier.

Het is rustig fietsen. Onderweg pluk ik bij een weiland met schapen bruine wol uit het prikkeldraad. Van Siem, een kassa-collega van Cinema Oostereiland, kreeg ik een goede tip om wol tussen de tenen te doen. Hij wandelt veel en had dit advies ook doorgekregen. Als je ouder wordt gaan tenen allerlei eigenaardigheden doen, dus een welkom advies en mijn eerste wolletjes waren inmiddels wat ranzig geworden. Bij Vernou-sur-Brenne ben ik halverwege en haal wat lekkers bij de bakker om dat met thee op een bankje bij het naastliggende pleintje te nuttigen. Net als ik een hap neem, komen Alexia en Carine voorbij rijden, zij zien mij nog net.

Inmiddels ben ik in het gebied van de Loire-wijnen beland en dat willen ze best wel weten getuige de leuke aankleding met kar met wijnvaten bij de brug over de Brenne. De Loire-wijnen werden in de 19e eeuw vooral naar Vlaanderen en Holland vervoerd. Her en der zie ik de verwijzingen naar allerlei wijnhuizen in de omgeving.

Voor ik het weet fiets ik op een breed pad langs de Loire. Het is recent gerenoveerd en ik heb niet in de gaten dat dit nogal een stuk hoger ligt dan de grond ernaast. Als ik iets wil pakken zet ik mijn voet te laag neer en rol met fiets en al om. Snel kijk ik om mij heen of niemand deze domme actie ziet maar het is rustig. Jammer dat er wel een gat in mijn beenstuk zit maar dat maak ik wel. Snel fiets ik door  en kom langs de oude wijnpers bij Château Moncontour. Het is een lokkertje voor het museum en bezoek aan de Cave maar hij is fotowaardig.

Tours rijd ik binnen over de oude brug, de “Passerelle Saint Symphorien”. Deze werd in 1845 gebouwd door de Gebr. Seguin. Zij hadden een uitvinding gedaan om met trekkracht van metalen kabels bruggen te bouwen, zo ook hier. Om het geheel te financieren werd tolbetaling voor 99 jaar bedongen. Inmiddels heeft de brug al vele stormen doorstaan, net als de oorlog waarbij deze op 18 juni 1940 door het Franse leger werd opgeblazen en later in 1944 door de Duitsers. Om veiligheidsredenen wordt de brug nu alleen voor voetgangers en fietsers gebruikt. Als ik Tours inrijd kom ik direct terecht bij de kathedraal Saint Gatien, dus meteen een stempel opgehaald. Ik hoor de grote klok twaalf uur slaan. Rene heeft zich al lang geïnstalleerd op camping Onlycamp buiten Tours aan de Loire. Ik denk er snel te zijn maar dat valt tegen want ik ben nog 40 minuten onderweg en de GPS stuurt mij langs een hopeloze route parallel aan de snelweg en een doorgaande weg. Het fietspad wordt meestentijd versperd door geparkeerde auto’s dus het is ontzettend opletten. Wel fijn dat de Franse automobilisten op de zebrapaden ruim baan geven. Na 46 km (gemiddeld 18 km) kom ik aan en wacht er een top doucheruimte. Vanmiddag doen we het rustig aan. De stad is te ver om te lopen en even pas op de plaats is fijn. Morgen gaan we Tours wel in. Vanmorgen bij het ontbijt zong Liesbeth List via Spotify: Heb het leven lief en wees niet bang. Mooi lied. Vandaag arriveerden Hans en Marrit op deze camping, zij zijn acht maanden onderweg. Ze komen uit Hoogwoud of all places.