13. Chartres – Châteaudun – 04.05.22 – 943 km.

Een grijze windstille dag.

Na de zonnige dag in Chartres viel het grijs vandaag een beetje tegen, niet erg koud maar toch. Om half negen op pad en door het dal van de Eure fietsen, dat betekent voorlopig weinig klimwerk. De route is nu ook met fietsbordjes goed aangegeven al volgt de St. Jacobsroute soms wel andere weggetjes. Er wordt so-wie-so rekening gehouden met fietsers en regelmatig staan fietsers afgebeeld op de weg of staan er borden met “dépasse 1,50 m”, afstand houden dus. Onderweg zie ik een pelgrim te voet op een bankje uitrusten. De Franse mevrouw wil in drie maanden naar Santiago lopen en heeft diverse apps op haar telefoon voor de route. Ik deel een reep chocola en ga dan weer verder. In Meslay-de-Grenet bezoek ik de 15e eeuwse kerk Saint Orien. Er is een unieke muurschildering van een dance macabre, aangebracht na de 100-jarige oorlog (1337-1453) en de grote pestepidemieën. Na Corona en de oorlog in de Oekraïne kijk je toch met andere ogen naar een dergelijk tafereel

De route gaat grotendeels iets dalend dus ben ik snel in Bonneval, een oud vestingstadje. Je rijdt binnen onder de Porte St. Roche. Even binnenkijken bij de grote Notre Dame-kerk, die binnen wat somber oogt. Opvallend zijn wel enkele pilaren van het schip, die uit het lood staan door de overstroming in 1665 maar de kerk staat nog steeds. Bij de boulanger een belegd stokbrood gehaald voor de lunch. Rene is direct doorgereden naar Châteaudun om te kijken of de camping open was, maar er wordt alleen gras gemaaid, alles is dicht. Gelukkig kon hij wel terecht op de camperplaats langs de Loire pal onder het grote château, een top-plek.

Rond het middaguur kom ik ook aan in Châteaudun waar ik bovenlangs bij het château aan kom. Het is nog een toer om beneden te komen. Ik neem de middeleeuwse Rue Sint-Lubin, niet te fietsen door de oude mopstenen én het is vreselijk steil met aan het einde nog 6 onverwachte treden. Ik kom toch goed aan en Rene staat al mooi te kletsen met de Belgische camper-buurman, wiens vrouw ook op de fiets onderweg is met een vriendin.

Helaas geen douche vandaag maar gelukkig zijn er face-wipes en washandjes. Na een powernap gaan we op route naar het chateau maar we komen als eerste Wilma & Bert tegen uit Maassluis. Zij rijden op een Pino-duofiets. Grappig dat zij via Rob al over mij hadden gehoord maar ook van de Franse mevrouw, die zij eerder vandaag gesproken hadden. Wij gaan door naar het chateau waar we zelf onze weg zoeken want de bewegwijzering blijkt voor ons een groot zoekplaatje te zijn. Het château kent een lange historie vanaf 911 en er komen eigenaren voorbij als Thibaut de Bedrieger, Lodewijk van Orléans (broer van de Franse koning) en Jean Dubois ofwel de bastaard van Orléans. Deze Jean Dubois was een wapenbroeder van Jeanne d’ Arc. In die tijd werd het kasteel rijk aangekleed en verbouwd. De Franse Revolutie zorgde daarna voor plunderingen en het woongedeelte werd kazerne. Later werd het nog door de Pruisen beschadigd.

Het interieur van het château is vrij beperkt maar her en de is er een mooie slaapkamer, gedekte eetkamer en er hangen nog oude wandtapijten. Zelf vond ik het Paard uitgevoerd in Petit Point een mooie kunstuiting van Fréderique Morrel, een Franse ontwerpster uit Parijs en geboren in 1958. Het sprak mij wel aan. Dan gaan we nog even het centrum in waar de toeristische route telkens verrassingen heeft zoals een badhuis, vakwerkhuizen, fonteinen en oude kerken. Bij de église Saint-Valérien ontmoeten we net op tijd een aardige mevrouw van de parochie, die mij van een stempel voorziet in mijn pelgrimspas. Vandaag mooi de tijd omdat de dag-etappe maar 60 km was (gemiddeld 17,6). Er was nauwelijks wind  en slechts een enkele helling maar dan wel van 7%. We hadden zelfs nog de tijd om net als de Fransen op een bankje bij Le Loir (dus niet La Loire) te zitten met een glaasje wijn en een nootje. In Châteaudun zagen we een mooie zonnewijzer op de Tour Fillon met een tekst van Nicolas Boileau, een dichter uit de 17e eeuw: Laten we opschieten, de tijd vliegt en sleept ons mee. Het moment waarop ik spreek is al ver achter mij. De tijd vliegt inderdaad op onze prachtige fietsreis. Tenslotte is het wel vreemd om van de 4de Mei niets te merken hier in Frankrijk maar op andere momenten hebben we al veel stilgestaan bij het leed van diverse oorlogen.