6. Geraardsbergen – Tournai/Doornik – 25.04.22 – 427 km

De Muur beslecht met een koude wind

Met een mager zonnetje om half negen op pad, niet op de St. Jacobsroute maar richting de Muur van Geraardsbergen, want als je er toch bent.... Eerst kom ik langs de St. Martinuskerk van Onkerzele die tevens fietskerk is. Buiten te zien aan een fietsherstelpaal en fietspomp. Naast de liturgie biedt de kerk ook een fietsbeleving, een bijzonder fenomeen. Maar ik ging voor de Muur van Geraardsbergen. Bij de klim stijg je 68 meter binnen 1 km en dat is heftig en ik haal ongeveer 90%. Een stijging van 20% is te veel van het goede. Een koppeltje leraren komen, net als ik, ook lopend boven. Succes voor de leerlingen die nog volgen maar wel heel veel respect voor alle coureurs die hier rijden en snel boven komen. De kasseiweg op de Oudenberg is nu een beschermd monument. De bijbehorende Onze-Lieve-Vrouwe-Kapel is druk bezocht gezien alle brandende kaarsjes, devotieplaatjes en pasfoto’s. Een levendig geheel waar ik ook een bijdrage aan geef. Buiten is het nog genieten van een ongestoord uitzicht maar niet lang want er komen precies in het zicht windmolens te staan. De vooruitgang slaat toe.

Niet alleen het klimmen is een avontuur bij de Muur, de afdaling is echt heel hachelijk. De kasseienstraat van de Muur zelf is so-wie-so verboden om af te dalen per fiets maar ook te voet. Na enkele haarspeldbochten kom ik op de Markt van Geraardsbergen waar ik Manneke-Pis niet kan overslaan. Het plassende jongetje werd al in 1459 op een fontein geplaatst ter vervanging van een leeuw, die door Gentenaars was gestolen bij plunderingen. Dit beeldje van Manneke-Pis is 160 jaar ouder dan die van Brussel, een historisch feit.

Te lang was ik in Geraardsbergen en dus wordt het weer doortrappen langs de Dender. Ik spot een aftands vliegtuig langs het water, zou er een Rus geland zijn? Maar nee, het is een C-54 Skymaster dat als restaurant dient bij het zweefvliegveld van Overboelare. Dan ben ik snel bij Deux-Arcen waar de taalgrens loopt van Vlaams en Waals. Bij de sluis zie ik dat dat Franse tekst nu bovenaan wordt geplaatst.

Lessines is de volgende stop, waar ik Rene tegen het lijf loop bij het gasthuis van de O.L. Vrouw met de Roos, gesticht in 1242. Het is een groot complex maar helaas op maandag dicht. Gelukkig is de kruidentuin wel te bewonderen en daar is veel werk van gemaakt om de werking te duiden. Bij de boulangerie kopen we twee Mattentaartjes, een specialiteit van deze streek. Het oudste recept werd in 1510 opgetekend. De taartjes hebben een bodem en bovenkant van bladerdeeg en daartussen een mat bereid uit melk, eieren en amandelen. Het stilt voorlopig de trek. De camper staat voor het stadhuis en daar krijg ik niet alleen een stempel, maar ook een klein cadeautje in de vorm van een herdenkingspenning. De mevrouw achter de balie doet erg haar best voor mij en probeert zelfs ook Vlaams te spreken.

Na Lessines begint de weg zeer glooiend te worden en moet er meer gewerkt worden waardoor mijn dag-gemiddelde wel daalt naar 15,2 km. Onderweg komt ik een stel tegen uit Oudenbosch dat ook naar Santiago gaat maar hun tempo ligt iets lager. Het is nodig om je warm te trappen want met 10 graden en een straffe wind is het gewoon koud op de fiets. Gelukkig heb ik mijn warme handschoenen en dikke jas maar pak nog een extra buff. Er is weinig beschutting onderweg maar wel een piepklein kapelletje met een Jezusbeeld. Daar lunch ik met wat yoghurt, appel en ontbijtkoek, natuurlijk eerst wel een gebedje opgezegd. Onderweg mooie uitzichten en veel bloesembomen. Toch ben ik blij dat ik na 58 km in Tournai aankom. Rene heeft net de camper bij camping de l ‘Oriënt geplaatst en het toiletgebouw is dichtbij zodat ik super-snel onder een warme douche sta.

Het is niet al te laat dus wandelen wij langs de Schelde richting centrum van Tournai, op zijn Vlaams Doornik. Het is een oude stad waar her en der prachtige beelden zijn geplaatst. De OLV-kathedraal is met zijn vijf torens imponerend maar binnen is een mega-restauratie aan de gang waardoor veel achter steigers staat. Wij lopen door naar de St. Jacobskerk aan de Rue St. Jacques, de historie gaat al terug tot 1167. Door de populariteit van de bedevaarten naar Compostella werd de kerk in de 13de en 14de eeuw steeds uitgebreid. Bij het hoofdaltaar zijn er een aantal luiken met episodes uit het leven van Sint-Jacob de Meerdere, zeer de moeite waard. Als afsluiting vandaag een herinnering aan Henny Vrienten en zijn drie laatste albums: En toch - Is alles anders – Tussen de regels.